تفاوت دو روش سرمایه گذاری؛ فعال و منفعل

تمام سرمایه ­‌گذاران و فعالان در بازارهای مالی، به  بررسی یک استراتژی در مقایسه با سایر استراتژی ‌ها می پردازند تا مناسب ترین و موفق ترین نمونه را یافته و آن را ترویج کنند. به همین دلیل صحبت از سرمایه­‌ گذاری فعال و منفعل یک موضوع مهم در بازارهای مالی و سرمایه ‌گذاری محسوب می شود.

در بین طرفداران این دو روش سرمایه گذاری مباحثه هایی وجود دارد و می توان گفت که سرمایه ‌گذاری منفعل از محبوبیت و رواج بیشتری بین فعالان بازار برخوردار است و همچنین بحث درباره سرمایه ‌گذاری فعال و مزایای آن نیز همیشه وجود دارد.

سرمایه‌­ گذاری فعال چیست؟

هدف اصلی از این سرمایه گذاری، کسب سود بیشتر از متوسط بازدهی بازار و بهره‌­ برداری کامل از نوسانات کوتاه­‌ مدت قیمت است. در واقع می توان آن را یک رویکرد عملگرایانه به شمار آورد که مدیر پرتفوی  بایستی تصمیمات کوتاه‌مدت زیادی را متناسب با شرایط موجود اتخاذ کند.

در سرمایه‌­ گذاری فعال، نیاز به تحلیل بسیار عمیق ‌­و تخصصی بازار، در جهت یافتن نقاط ورود و خروج مناسب بوده و مستلزم آن است که مدیر پرتفوی بتواند تخمین صحیحی از زمان مناسب خرید یا فروش سهام داشته باشد و پیش ­‌بینی­‌ های صورت گرفته، دقیق و درست باشند. یک مدیر پرتفوی فعال، معمولا بر تیمی از تحلیل‌ گران که فاکتورهای کمی و کیفی را بررسی می­‌ کنند، نظارت دارد و با کمک نتایج به دست آمده از تحلیل افراد تحت نظارت خود، نقاط حساس تغییر روند و سیگنال ‌های خرید و فروش را شناسایی می‌ کند.

سرمایه ‌گذاری منفعل چیست؟

ویژگی سرمایه‌ گذاری منفعل، نگهداری سهام برای مدتی طولانی تر است. در این روش، سرمایه گذاران میزان خرید و فروش در سبد سهام خود را محدود کرده و آن را شیوه ای کاملا مقرون به صرفه برای سرمایه‌ گذاری می‌ دانند.  به عبارت دیگر می‌توان گفت که این استراتژی مبنی بر یک ذهنیت بخر و نگه دار  است. در واقع این ذهنیت به معنای مقاومت در برابر وسوسه‌ ها و هیجانات مداومی است که در زمان سهامداری به سراغ سرمایه‌ گذار خواهد آمد.

سرمایه­‌گذاری منفعل بر خلاف سرمایه ‌گذای فعال، چشم به سودهای بلندمدت داشته و شکست ­‌های مقطعی و یا حتی رکودهای شدید را بی ‌اهمیت در نظر می­‌ گیرد.

نکاتی در مورد سرمایه‌ گذاری فعال و منفعل

درباره دو رویکرد سرمایه ‌گذاری فعال و منفعل معمولا  صحبت‌ ها و مباحث فراوانی می ‌توان انجام داد، اما نکات مهمی در مورد آن وجود دارد که در اینجا به تشریح آنها خواهیم پرداخت.

سرمایه­‌گذاری فعال نیاز به یک رویکرد عملی و کوتاه ‌مدت دارد که باید توسط یک مدیر پرتفوی یا سرمایه ‌گذار شخصی، ایجاد و به کار گرفته شود.

در سرمایه ­‌گذاری منفعل خرید و فروش ‌های کمتری انجام شده و در بسیاری از مواقع توجه به سمت صندوق­‌ های سرمایه‌ گذاری یا سرمایه‌ گذاری ‌هایی با درآمد ثابت، معطوف است.

اگر چه هر دو روش سرمایه‌­ گذاری سودمند هستند، اما سرمایه­‌ گذاری منفعل رواج و محبوبیت بیشتری در مقایسه با سرمایه ‌گذاری فعال دارد.

معمولا سرمایه ­‌گذاری ‌­های منفعل میزان درآمد بیشتری را در مقایسه با سرمایه ‌­گذاری ­‌های فعال کسب می کنند.

سرمایه‌ گذاری فعال در چند سال اخیر محبوبیت بیشتری یافته و در زمان هایی که بازار در یک وضعیت آشفتگی قرار می‌ گیرد، به خوبی عمل می کند.

با توجه به نکاتی که در مورد دو روش سرمایه گذاری ارائه نمودیم، ممکن است با این پرسش مهم مواجه شوید که کدام یک از آنها می ‌تواند سود بیشتری را نصیب سرمایه گذاران نماید؟

شاید در ابتدا اینگونه تصور نمایید که استفاده از فرصت ‌های جذاب بیشتر، سرمایه‌ گذاری فعال را موفق‌ تر از سرمایه‌ گذاری منفعل و بلندمدت می‌ کند، ولی در واقع اینگونه نیست. اگر به نتایج عملکرد این دو روش در طول تاریخ نگاه کنیم، سرمایه گذاری منفعل برای اکثر سرمایه‌ گذاران نتایج خوبی داشته و متوسط بازدهی افرادی که از این استراتژی استفاده کرده‌ اند نیز مطلوب بوده است.

در این زمینه باید به یک نکته توجه داشت و آن هم مزایای هر دو روش است. چرا که استراتژی ‌های فعال و منفعل دو روی یک سکه هستند. لذا بسیاری از افراد حرفه ‌ای، از مزایای هر دو روش سرمایه ‌گذاری و به صورت همزمان بهره مند می شوند.

مزایا و معایب روش های سرمایه گذاری فعال و منفعل

مزایای سرمایه گذاری منفعل

ریسک سرمایه‌گذاری منفعل در مقایسه با سرمایه‌ گذاری فعال کمتر و پایین تر است. در صورتی که سرمایه‌ گذار بتواند بر اساس تحلیلی درست، سهام مناسبی را بیاید و آن را خریداری نماید، می‌ تواند از سودآوری خرید های خود در طولانی مدت مطمئن باشد.

در سرمایه ‌گذاری منفعل، به علت تعداد کمتر خرید و فروش، پرداخت کارمزد و مالیات بسیار کمتر است و دیگر اینکه، زمان و انرژی زیادی برای تحلیل تعداد زیادی سهم مصرف نشده و تمرکز اصلی بیشتر بر وضعیت کلی بازار است.

مزایای سرمایه‌­ گذاری فعال

سرمایه  ‌گذاری فعال در مقایسه با منفعل، از انعطاف بیشتری برخوردار است، سرمایه ‌گذار می ‌تواند میان صنایع و شرکت‌ های متعدد به راحتی و آزادانه جابجا شود.

یکی از مزایای سرمایه‌ گذاری فعال در مقایسه با منفعل، تامین مالی طرح‌ ها و پروژه‌ های شخصی یا شرکتی دیگر، در کوتاه ‌مدت است. مدیران پرتفوی فعال می ‌توانند از طریق درآمد های کوتاه ‌مدتی که از سرمایه ‌گذاری فعال و کوتاه ‌مدت خود به دست می ‌آورند، در طرح ‌های دیگر و حتی پروژه‌ های منفعل سرمایه‌ گذاری کنند.

معایب سرمایه ‌گذاری منفعل

سرمایه‌ گذاری منفعل تنها بر روی یک یا چند صنعت و شرکت تعیین می شود و به همین دلیل، فرصت ‌های سودآور دیگر را نادیده می‌ گیرد.

ریسک این روش پایین‌ تر است و به طور کلی، سرمایه‌ گذاری منفعل سودهای شارپی و شدید را تجربه نمی ‌کند، مگر آن که تمام بازار در یک روند صعودی قوی قرار بگیرد.

معایب سرمایه‌­ گذاری فعال

یکی از معایب اصلی روش سرمایه‌ گذاری فعال در مقایسه با سرمایه‌ گذاری منفعل، پرداخت مبالغ بالا برای کارمزد و مالیات است که با توجه به تعداد بالای خرید و فروش در این روش، طبیعی می ‌باشد. و نکته دیگر اینکه، در این استراتژی به زمان و انرژی بیشتری برای تحلیل صنایع و شرکت ‌های متعدد سودآور لازم است.

اساسی ترین مشکل سرمایه ‌گذاری فعال در مقایسه با سرمایه‌ گذاری منفعل، میزان ریسک بالای آن است. اگر چه که ریسک بالا، پتانسیل بازدهی بیشتری را به همراه خواهد داشت، اما احتمال خطا در تحلیل ها نیز به همین نسبت بالا بوده و ممکن است که  پتانسیل زیان ‌آوری در این روش افزایش یابد.